- kruszeć
- kruszeć {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk IIIa, kruszećeję, kruszećeje, kruszećszał, kruszećszeli {{/stl_8}}– skruszeć {{/stl_13}}{{stl_8}}dk IIIa {{/stl_8}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'stawać się kruchym, tracić spoistość': {{/stl_7}}{{stl_10}}Ściana kruszeje od wilgoci. Glina kruszeje na słońcu. Skruszałe skały. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'stawać się kruchym, niewłóknistym': {{/stl_7}}{{stl_10}}Dziczyzna skruszała na mrozie. Mięso kruszeje w zalewie. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'tracić twardość uczuć, postanowień; nabierać łagodności, pokory': {{/stl_7}}{{stl_10}}Czyjś opór skruszał. Serce kruszeje na taki widok. Oskarżony skruszał dopiero w sądzie. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.